Zulk klopt

Ik ben alweer meer dan een halfjaar bezig met het schrijven van mijn autobiografie. Regelmatig dendert het leven door mijn schrijfproces heen, maar stukje bij beetje begint het al vorm te krijgen.

Om de week zit ik samen met mijn redacteur Arjan om mijn nieuw geschreven stukken te bespreken. Zo ook afgelopen vrijdag.

Ik heb inmiddels ‘mijn eigen schrijfstijl’ te pakken, was de feedback een paar weken geleden. Trots als een pauw natuurlijk. Wat klinkt dat leuk, “mijn eigen schrijfstijl”.

Tot die bewuste afgelopen vrijdag. We bellen elkaar altijd in via google meet en Arjan vraagt of ik mijn tekst hardop wil voorlezen. (Zeer nuttige tip!) want zo hoor je veel beter of zinnen lekker lopen.

Op zich lopen de zinnen prima. Alleen krijgt mijn brein ineens een vastloper bij het woord ‘zulk’.

Dit is wat ik heb geschreven: “Zij heeft zulk mooi haar”.

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit het woord “zulk” hardop heb uitgesproken. Is het überhaupt een bestaand woord? Zulke wel. Maar zulk? Is het West-Fries? Ben ik als Braziliaanse zo ver-kaast dat ik woorden als “zulk” ga gebruiken?

Hoe vaker we het hardop zeggen, hoe stommer het klinkt, hoe harder we de slappe lach krijgen. Wat lang geleden is merk ik op. Ik geniet van mijn lachstuip.

Zulk, zulk..

Hoe kan ik dít woord zó vastberaden, zonder enige twijfel, zoals een sleutel in een slot hoort, tandpasta op een tandenborstel en poepen op de wc, dit woord in mijn boek zetten?

Na een kwartier de slappe lach, komen we allebei weer wat tot bedaren en lees ik verder.

En warempel (ook zo’n woord) in dezelfde zin, vijf woorden verder staat wéér het woord ‘zulk’.

Dit is wat ik heb geschreven: “Ik wil ook zulk mooi haar”. Een tweede vastloper en een nóg hardere lachstuip.

Nu rest natuurlijk de vraag, bestaat het woord “zulk”?

Lang leven google. Tegelijkertijd typen we de vraag in. Ik app ook nog even mijn collega/mede-taalfreak om te kijken wat zij ervan vindt.

Dit zijn onze bevindingen:

Zulks blijkt ook nog een optie te zijn.

Zulk is hoe dan ook een lelijk woord.

Volgens de Belgen bestaat het.

Literair gezien is het netter om ‘zulk’ eruit te halen. Maar Arjan en ik besluiten unaniem om het erin te laten. Gewoon omdat het zo fout is. En omdat er een leuke herinnering aan vast zit.

En daarmee komen we tot de conclusie: Zulk klopt.

The end.