SCATWOMAN

Als klein meisje hield ik al ontzettend veel van muziek. Uren kon ik volgens mijn moeder aan mijn speeltafeltje zitten en meezingen met liedjes. Nu denk ik weleens, dat ze niet gék werd van al die kinderliedjes en dat hoge stemmetje van mij dat door de microfoon van mijn Sony Soundmixer galmde.

Toen ik mijn Soundmixer eenmaal ontgroeid was en de haarbostel daarvoor in de plaats kwam, leek zingen een levensmissie geworden. Uren stond ik ook nu weer in mijn kamer met mijn borstel in mijn hand voor de spiegel te zingen. Dag in dag uit zong ik liedjes van mijn grote voorbeelden Whitney Houston, Aretha Franklin, Etta James, Anouk. Ik kreeg pianoles maar ik kon het niet opbrengen om noten te leren lezen. Hetgeen wat ik speelde was op gehoor. Ik probeerde liedjes te schrijven maar dat bleef een beetje dwarrelen tussen gedichten en gedachten welke ik bewaarde in een doos. Uiteindelijk heb ik alles weggegooid.

Op school zong ik in musicals, toneelstukken en de schoolband. Met daarbuiten af en toe een optreden vanuit de muziekschool, een lokale talentenjacht en hier en daar wat geïmproviseerde optredens met de huisband in mijn ouders restaurant. Vandaag de dag speel ik wat gitaar en probeer ik dit te combineren met zang. Tot zover mijn muzikale pogingen.

Op een dag, nog niet zo heel lang geleden vroeg mijn man ineens aan mij wat mijn eerste ‘single’ was die ik kocht.

Voor deze vraag ben ik altijd huiverig geweest. Als groot liefhebber van alles wat met muziek te maken heeft, schaam ik me diep voor mijn ‘eerste-single-keuze.’ Hoewel mijn muzieksmaak heel breed is, is dit toch wel een soort muzikaal dieptepunt. Voor degenen die het niet kennen, of voor wie het nog een keer wil luisteren om wat voor reden dan ook..

Hier komt ‘ie dan, aangekondigd door mijzelf. ‘Scatman John met (hoe origineel) – Scatman”(ski-ba-bop-ba-dop-bop)