DinosOUDER

Zoals zoveel kinderen houdt ook Senna van dinosaurussen. Laatst vonden we er een op de stoep. (Een neppe dan he). Hij was van de buurvrouw en Senna mocht hem hebben. Hij noemt hem dinosouder. Het klopt, ze waren heel oud. Bijna ouder dan wat dan ook.

Ik waan mezelf even 200 miljoen jaar geleden. Wat voor dinosOUDER zou ik zijn? Een Apatosaurus lijkt me wel wat. Het lukt me niet om vegetariër te worden in dit leven, het lukt me ook niet om boven de 1.58 uit te groeien. Dan maar als Apatosaurus. Ik krijg ook wel de kriebels van de Gigantosaurus en de Tyrannosaurus rex.

Laat mij maar lekker aan de bladeren van een boom knabbelen, beetje de boel in de gaten houden vanaf boven. Hij ziet er ook het meest lief en ongevaarlijk uit. Of dat ook een overtuigende overlevingsstrategie was gedurende het Jura tijdperk weet ik niet, maar in mijn dagdroom ziet het er vredig uit.

Hoe zou het klinken als mijn kinderen me zouden voorstellen aan hun vrienden als “Apatosouder” in plaats van “dit is mijn moeder of “dit zijn mijn ouders”. Het klinkt krachtig en stoer. “Kijk jongens dit is nou mijn Apatosouder”!

Door de -Apatos- klinkt het zonnig en filosofisch. De statige lettergrepen en de harde uitspraak zorgen voor kracht en uiteraard het woord -ouder- wat het geheel weer wat realistischer maakt.

Genoeg gedagdroomd, terug naar het nu, naar ouder zonder Apatos. Ook heel leuk!