BIZAR!
Je kent ze wel, mensen met stopwoorden. Misschien ben je zelf wel iemand die onbewust hele irritante terugkerende woorden gebruikt.
Bijvoorbeeld: “Weet je” aan het einde van een zin (als je denkt dat ik het al weet had je het net zo goed niet hoeven vertellen).
“Zeg maar” (alsof ik voor jan lul zo geconcentreerd naar je verhaal heb geluisterd en dan aan het einde te horen krijg “zeg maar”. Dus het verhaal wat ik net te horen kreeg klopt toch eigenlijk niet.)
Het woordje “he” meerdere keren in een verhaal. (alsof degene die het verhaal vertelt vindt dat hij/zij sowieso gelijk heeft en door het woordje “he” er een paar keer in te gooien er klaarblijkelijk vanuit gaat dat jij dat ook vindt.)
Ik kan zeggen dat ik op z’n minst één stopwoordje heb en dat is ‘Bizar.’ Een overdreven bevestiging op een verhaal van iemand die iets ongewoons heeft meegemaakt. Het dekt in elk geval de lading en niemand vind het raar. Ik vind het een fijn stopwoord, een van de minst irritante. Het geeft aan dat ik heb geluisterd, ik bevestig de kern van het verhaal met een sterk woord wat bij de ander een gevoel van voeldoening moet geven.
Maar of het ook écht op z’n plek is dat denk ik eigenlijk niet. Het is inmiddels een ingeburgerd woord, dat wel. (dat was bizar goed! of, bizar slecht!) Natuurlijk kun je het woord bizar inzetten wanneer Fien vertelt dat ze Rens 3 keer op dezelfde dag is tegengekomen. Maar is dat een ‘bizar’ waard? Wat pas bizar is, is een stel met kind dat in een tentje kampeert boven een steile afgrond. Dat is bizar.
Tegelijkertijd vroeg ik mij af waarom een stopwoord eigenlijk een stopwoord wordt genoemd? In mijn hoofd is het logisch dat het een woord is waar je heel snel mee moet ophouden. STOP-(alsjeblieft met dat super irritante)-WOORD. Waarom een stopwoord een stopwoord wordt genoemd is feitelijk hierom:
Iedereen die dus gebruik maakt van stopwoorden, ga er vooral mee door. Irritant voor de luisteraar maar een houvast voor de spreker.
Dus als je ooit met mij in gesprek raakt en ik noem het woord bizar. Kun je, je afvragen of het op zijn plaats is, maar onthou dan in elk geval wel dat ik heel aandachtig naar je verhaal heb geluisterd.
