Insta-biel

Het heeft relatief lang geduurd voordat ik naast facebook, ook Instagram Insta-leerde. De verhalen die ik hoorde over de posts van bn-ers, internationale helden, en zelfs de insta-accounts van kinderen van al deze helden, de filters voor je foto’s.
Het beloofde wat!

Gezien mijn verslavingsgevoeligheid, besloot ik om mee te doen met de virale hype. Leuk zo’n (voor mij) nieuw medium.
En die foto’s! Jaloersmakend!
Wie weet kom ik nieuwe ideeën tegen voor in huis door de posts van andere pas ingerichte huizen, misschien als ik lang genoeg naar de posts van Faya kijk motiveert het me om er net zo uit te zien. Wordt de volgende vakantiebestemming Ibiza, omdat Katja zich daar zo ontzettend goed vermaakt.
Instagram heeft toch net weer een ander perspectief op de realiteit dan alleen google en facebook. Misschien kom ik oude bekenden tegen die geen fb hebben. Dat zou leuk zijn..

Eigenlijk staan er in mijn insta-lijst dezelfde mensen als in mijn fb-lijst.
Het aantal dubbele posts op een dag begint dan ook langzamerhand te irriteren. Ik weet precies wat iedereen doet en wanneer. Er blijft maar weinig over voor mijn fantasie.
Maar oke, eerlijk is eerlijk, ik doe ook heus wel wat in mijn leven en ook ik heb mijn periodes waarin ik gretig post over een dagje weg met mijn gezin, een wijze ‘quote about life’, een foto van de zon omdat die zo lekker schijnt of van mijn bord zelfgemaakte ‘vegan-salade’ (want hé vegan is de shit!), een originele leus eronder (#gewoonomdathetkan) en mijn leven in een notendop staat klaar om de likes te ontvangen.

Terwijl ik in het echte leven met mensen praat over dingen die ik allang van ze weet vliegt de tijd waarin ik dagelijks op social media zit, voorbij. Zo ‘social’ vind ik mezelf helemaal niet.
Ik gedraag me eigenlijk behoorlijk Insta-biel vind ik zelf. Het lichaam van Faya, de vakanties van Katja, de nieuwe Gucci tas van mijn vriendin..
Hoe belangrijk is het eigenlijk? In hoeverre doe ik er zelf aan mee, het creëeren van een perfecte schijnwereld? En ten koste van wat? Wat gebeurd er als ik Insta-loos zou zijn…

Slaat de FOMO toe? Weet ik niet wat ik met mijn tijd moet doen? Zullen mensen me vergeten?

Het antwoord is ‘nee.’

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *