Corona vakantie (1st episode)

Er is een ‘einde’ gekomen aan de Corona-vakantie, zoals Noah de wereldwijde crisis noemt. Kijk ze staan, klaar om weer naar school te gaan. Ik heb uitgekeken naar deze dag, 11 mei. Ik heb de datum aanbeden de afgelopen tijd. Maar nu het moment daar is en ik deze lieve snoetjes zo zie staan, klaar voor vertrek, begint mijn moederhart toch wat scheurtjes te vertonen.

Het is goed geregeld op school. Wel even wennen, buiten de kids afgeven. Senna is in tranen wanneer ik hem afgeef en houdt zijn armpjes gestrekt naar mij. Ik zwaai en loop snel weg. Klinkt rot maar anders staat er de hele dag een geschifte moeder voor het raam handkusjes te geven zwaai- en spring bewegingen te maken en liefkozende woorden te roepen die niemand kan horen.
Noah loopt wat verdwaald rond met zijn spider-man tas en zijn veel te grote bsb tas die over de grond achter hem aansleept. Ik ben geneigd om mee te lopen maar dat kan niet. Hij zwaait terug en ik roep dat hij gewoon naar zijn klas moet lopen. Ik zie dat ik hem door de hoofdingang naar binnen heb gebracht omdat ik bij het kdv moest zijn. Dat was niet de bedoeling. Kind in war, moeder in de war. Het komt vast goed.

Voor het eerst start ik mijn laptop op zonder dat ik 3 seconde later het woord ‘mama’ tien keer achter elkaar hoor afgaan. Of dat er een paar autootjes door de woonkamer ‘vliegen’. Of Senna die het keukenkastje leeghaalt, of Noah die wat wil drinken, of allebei omdat ze ruzie hebben of tikkertje willen spelen om 09.00. Kortom wat is het STIL!
Ik besluit in de ochtend dat ik ze niet al te laat ophaal. Maar stiekem verloopt deze werkdag uitstekend en schrik ik wanneer ik naar de klok kijk. 17.00. Nog even iets afmaken en dan haal ik ze op. Fijn weer wat structuur en rust. Nu nog de verlossende woorden van de premier. “Thuiswerken mag maar is niet meer noodzakelijk.”